| بررسی رابطه کارورزی با رضایت شغلی و خودشکوفایی فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان |
| کد مقاله : 1186-NKN |
| نویسندگان |
|
معصومه خاوند *1، شیرین پورقاز2، هادی صحنه3 1دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان امام خمینی(ره) 2دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه سمنان، ایران 3فارغ التحصیل کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان ایت الله خامنه ای |
| چکیده مقاله |
| هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه کارورزی با رضایت شغلی و خودشکوفایی فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان می‌باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان استان گلستان می‌باشد که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 120 دانشجومعلم به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های رضایت شغلی اسمیت و همکاران (1969)، خودشکوفایی اهواز (ASAI) و نگرش به طرح کارورزی خدابنده و چیذری در سال 1393 است. روایی پرسشنامه‌ها توسط اساتید و متخصصان حوزه علوم تربیتی و روانشناسی مورد بررسی و تایید نهایی قرار گرفت و پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب 71/0، 74/0 و 72/0 بدست آمد. روش اجرای پژوهش بدین صورت بود که پرسشنامه‌های مکتوب تبدیل به پرسشنامه‌های الکترونیکی گردیدند و در گروه‌های مجازی دانشجومعلمان منتشر و توسط دانشجومعلمان تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌های بدست آمده از نرم‌افزار SPSS در دو بخش تحلیل توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و تحلیل استنباطی (پیرسون) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان دادند بین کارورزی با ماهیت کار (64/0)، حقوق (54/0)، ارتقا (57/0) و خودشکوفایی (53/0) در سطح کوچکتر از 01/0 و با سرپرستی (49/0)، همکاران (59/0) و محیط کار (71/0) در سطح کوچکتر از 05/0 رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بدین معنا که کارورزی باعث افزایش رضایت شغلی و خوشکوفایی دانشجومعلمان می‌گردد. |
| کلیدواژه ها |
| کارورزی، رضایت شغلی، خودشکوفایی، دانشجومعلمان |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |